07 okt Opgedoken

Op conferenties gebeuren soms verrassende zaken die meestal, maar zeer zeker niet altijd, ergens iets met het topic van het evenement te maken heeft. Zo ook tijdens het congres over Nazi Medicine dat begin oktober 2018 in Warschau, Treblinka en Lublin plaatsvond. Doktoren, verplegers, slachtoffers en gelukkig heel wat minder foute mannen en vrouwen kwamen aan de orde en aan het einde van de tweede dag was daar opeens die dame op leeftijd. Ze sprak in het Pools en was duidelijk aangedaan. De eerste keer in het openbaar spreken is ook niet mis. De vertaler slikte dapper mee toen ze vertelde over haar grootvader die verschillende kampen had overleefd en na de oorlog als Jood toch toekomst in Polen zag en bleef. Hij ging weer aan de slag in het ziekenhuis van Warschau, waar hij een goede positie en dito reputatie genoot voor de ellende was begonnen. Terwijl de communisten Polen overnamen, bleef grootvader doen wat hij altijd had gedaan: zijn werk. Alles voor de wetenschap en over het verleden werd verzwegen. Joods was niet populair. En met hem zweeg ook het restje aan familie dat resteerde. Totdat in oktober 2018 kleindochter dus haar verhaal deed, over wie ze eigenlijk waren: opgedoken na lang verborgen te zijn geweest.