04 mei Joods Verzet daarmee begon alle verzet

Misschien is het nog niet tot u doorgedrongen, maar de verzets- en herdenkingsorganisaties hebben 2018 gebombardeerd tot Jaar van het Verzet. Maar ‘waar en hoe’ wij Descendants ook kijken…geen Joods Verzet te vinden in de programma’s van dat Jaar van Verzet. Sorry hoor, maar dat laten we niet zo maar gebeuren. We doken in de archieven om te tonen dat het Joods Verzet er eigenlijk al super snel was. En ben nou eerlijk, je hoeft toch geen goochemerd te zijn om op je vingers uit te tellen dat Joden zich als eerste verzetten? Mensen die worden bedreigd die verzetten zich…dus geen makke schapen verhalen aub en PROMINENT aandacht voor Joden en verzet.

Hierbij uit de quote van Holocaustoverlevende ERNST VERDUIN, na het uitblijven van berichten over het Joodse verzet in de media:

‘…want dat “Joodse” Verzet was er dus kennelijk helemaal niet. Ach ja, ik weet daar dan ook maar helemaal niets van. Behalve dan dat in mijn slaapkamer, omdat het de kleinste kamer van ons huis was in Bussum en later in Amsterdam allerlei documenten vervalst werden door o.a Henk Slijper, Han Alta, Kees Veenstra, Jaap Coerman en vele anderen. Ik heb nogal eens documenten weggebracht. Bij één van die keren herinner ik me goed wat toen gebeurde. Ik moest een “schooltasje” vol documenten (“officieël” wist ik niet wat ik bij me had!) op mijn autoped (ik was 14 of 15 en klein van stuk) wegbrengen naar de beroemde (Joodse) toneelspeler Jo Sternheim aan de Stadhouderskade. Toen ik aanbelde kwam hij boven aan de trap op de 2e verdieping en begon een stuk uit de Gijsbrecht te declameren over Vosmaer de Spie. Je begrijpt wellicht dat ik meteen wist dat er iets goed fout zat en maakte dat ik wegkwam. Iets verderop woonde de musicus Marius Flothuis, die ook in “Vught” terecht is gekomen wegens illegaal werk. Ik wist dat bij hem in huis of er vlak naast een Joodse dirigent woonde (naam vergeten), die in hetzelfde netwerk als Jo Sternheim en mijn ouders zat. Daar probeerde ik toen mijn kostbare vrachtje af te leveren, maar werd van de deur geschreeuwd met de mededeling dat aan de deur niet gekocht werd en dat bedelaars ook niets kregen. Dat was dus ook duidelijk. In arren moede ben ik toen naar Thea de Bois gegaan aan de Rivierenlaan, waar ze toen woonde. Zij was Duitse en verpleegster in de praktijk van de Joodse psychiater dr. van Emde Boas. Ze zat, net als hij, diep in het verzet en was bij de landelijke knokploegen ook verpleegster. Ik wist dat zij absoluut te vertrouwen was. Bij haar bracht ik mijn vrachtje en zij zei alleen maar dat zij ervoor zou zorgen dat het dáár terecht zou komen waar het moest zijn. Natuurlijk heb ik daar nooit meer iets over gehoord, dus dat betekende dat het goed terecht is gekomen, dus precies waar het moest zijn. Zij was toen de partner van mijn oom Leon de jongste broer van mijn vader. Zij heeft ook Ina en Emile, de kinderen van hem en zijn vrouw Saar Verduin – Polak veilig naar Friesland gebracht waar de kinderen de oorlog overleefd hebben. Leon is op zijn vlucht naar Zwitserland door de Zwitsers aan de Duitsers uitgeleverd en in Auschwitz na een tijdje vermoord.

Denk verder ook aan de jaarlijkse herdenking op 20 november van de zes verzetsmensen bij het Kruis op de Berg. Zij zijn daar op de grens van Rhenen en Veenendaal gefusilleerd = vermoord. Een van die 6 was “de Jood” Philip de Leeuw, de eerste echtgenoot van Betty Bausch – Polak, die in de oorlog van mei 1940 aan de Grebbeberg gevochten had. Met zijn vrienden wilden zij Duitse transport treinen opblazen, maar zij werden verraden of betrapt en vervolgens standrechtelijk vermoord. Zo kan ik nog wel even doorgaan, want de voorbeelden zijn talloos. Zo had mijn partner Pauli Jense – Das dus ook een Joods familielid die in het Verzet zat. Hij heette Gustaaf Lion Levie en omdat hij “gemengd” gehuwd was, werd hij niet direct opgepakt, later wel omdat, hij in de illegaliteit zat en werd verraden. Hij is in Buchenwald vermoord. Voor hem is in 2018 een Stolperstein geplaatst op de hoek van de Joh.Vermeer- en Frans van Mierisstraat in Amsterdam.

En zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan over Joods verzet. Neem bijvoorbeeld de Erelijst van het Verzet gevallenen en zoek daar maar eens naar de uitgesproken Joodse namen. Je zal verbaasd staan over hoeveel Joden er deelnamen aan het verzet en daarna omkwamen. Denk eens logisch na! Joden hadden niets meer te verliezen en juist het meeste te vrezen. Ze konden hun leven alleen maar wat eerder verliezen, want gingen toch naar vernietigingskampen. Zij wisten in het algemeen wat hun te wachten stond.

Appie Lopes Leo de Laguna werd al in 1941 vermoord in Mauthausen. Hij deed koerierswerk voor Koos Vorrink. Ook in het boek “Max Cahen” over de Joodse gemeenschap in den Bosch wordt melding gemaakt van vele Joden die in het Verzet waren gegaan.’