12 May Reactie op lezing Rosanne Hertzberger
Soms worden wij als Descendants draaierig en beroerd. Een euvel dat zich met name voordoet als er weer eens generaliserend wordt ge(k)leuterd. De lezing van Rosanne Hertzberger op 4 mei jl. was daarvan zo’n voorbeeld.
https://www.nrc.nl/nieuws/2019/05/05/ik-ben-een-optimistische-jood-a3959187
‘Ik wil dat de geschiedenis geschiedenis wordt.’ WE mogen wel wat optimistischer zijn? De vierde generatie hoeft niet besmet te raken met de Holocaust en Auschwitz die ‘maat der dingen’ is? Geen geïnstitutionaliseerd antisemitisme?
Beste RH, waren de Holocaust en Auschwitz maar de maat, dan hoefde Michael Jacobs niet naar de Dam en had de mensheid een collectief (ge)weten. WE wachten niet tot het weer misgaat, het is allang mis aan het gaan, we zijn realist. Dat die geschiedenis geschiedenis moet worden dat klinkt als het gedrein van een kind.
Enfin, daar we in Polen werden rondgereden naar plekken waar doem en verderf uit het verleden voor het oprapen liggen, hier een wat verlate reactie.
We onderschrijven Micha Wertheim’s woorden in het VPRO – radioprogramma OVT en linken naar zijn column:
Tot slot: wij voelen ons optimist en hanteren gepast cynisme. We doen, voelen, (door)denken en herinneren. De begeleidende foto is Joods Cultureel Erfgoed, van VOOR de grote, door mensen veroorzaakte, ramp. Een stukje plafond van één van de synagoges in Bardejov (Slowakije). Een synagoge in restauratie door nazaten van plaatsgenoten. Zoiets positiefs gebeurt wel eens in midden-Europa. Erfgoed bewaren, herinneren en antisemitisme kan kennelijk naast elkaar bestaan, hmmmmmmmmm. We denken verder.