06 mrt Antisemitisme is geen Joods probleem

Van de week zagen The Descendants een alarmerend bericht voorbijkomen op Facebook, Linkedin en op Twitter. Het betrof een foto gemaakt in Aalsmeer met daarop drie welkomstvlaggen vlaggen en op een elektriciteitshuisje daaronder met dikke gele verf een Mageen David en ACAB gekladderd. Graffiti van het slechtere soort, want onduidelijk qua boodschap. We spraken de fotograaf en haalden verhaal.

Aalsmeer staat bekend om zijn Bloemenveiling, niet om antisemitische graffiti. Die rottigheid identificeren we inmiddels toch met de grote stad, niet? Treurig dat HaCarmel voor de zevende keer is besmeurd, maar woekert de maatschappelijke kanker al zodanig dat het toont in een dorp onder de rook van de hoofdstad?

Wellicht dat de Nationaal Coördinator Antisemitisme Bestrijding ons daarover zal informeren. Kort na ingang van de Shabbat lezen we in een persbericht van de Rijksoverheid (5 maart 2021): “Op verzoek van minister Grapperhaus van Justitie en Veiligheid zal de heer Verdoner komend jaar gevraagd en ongevraagd adviseren over de aanpak van discriminatie, bedreiging en intimidatie van de Joodse gemeenschap.”

Eddo Verdoner, nu nog dienend als voorzitter van het Centraal Joods Overleg, wordt de Nationaal Coördinator Antisemitisme Bestrijding (NCAB). Kijk, daar keken we echt nog eens van op. Natuurlijk was die coördinator al in december 2020 aangekondigd, inclusief zijn kloeke NCAB afkorting.

Wij Descendants ervaren dat antisemitisme woekert en waarderen dat de overheid daarvoor oog heeft. Het verbaast ons echter dat er een Jood nodig is om antisemitisme te herkennen en bestrijden, zoals de Rijksoverheid aankondigt. Zijn we de woorden van historica Evelien Gans (z.l.) en pedagoge Lea Dasberg (z.l.) dan al vergeten? Antisemitisme betekent tegen Joden, maar het is geen Joods probleem. Met andere woorden vragen we ons af wat die NCAB gaat doen?

‘Gevraagd en ongevraagd adviseren’ voor een periode van een jaar. Het klinkt alsof er een cadeautje in bruikleen wordt gegeven aan de verkeerde persoon. Aan het CJO, die vroeg om een antisemitisme coördinator, maar het CJO is een zelfbenoemd en ondemocratisch orgaan, dat weliswaar de enorme MAROR – pot beheert, maar niet alle Joden vertegenwoordigt. Sterker nog, het overgrote merendeel van de Nederlandse Joden is ongebonden en ongeregistreerd. (men kijkt wel link uit)

The Descendants snappen het wel: voor de overheid is het makkelijker om één aanspreekpunt te hebben en is tijdens de pandemie toch druk met uitdelen, maar op social media is voldoende aanbod van antisemitisme en meldingen en aangiftes (323 in 2019) liggen op de plank van Justitie te wachten op onderzoek. We weten dat het aantal stijgende is, maar moet een NCAB aan de overheid uitleggen wat antisemitisme is?

Terug naar Aalsmeer. Wat was daar aan de hand? Eén Descendant nam (2 maart) deel aan een spontane discussie bij dat elektriciteitshuisje onder die welkomstvlaggen. Men vroeg zich af wat dit te betekenen had en de Descendant maakte een foto. ‘Daar moet u werk van maken, meneer,‘ luidde het advies: ‘Dat is antisemitisme.’

Laten we voor het gemak ons niet afvragen hoe het aanwezige publiek meneer herkende als Jood, maar kijken naar het vervolg. Meneer ging naar huis en besprak het met mevrouw. Ze sliepen er een nachtje over en gingen woensdagavond kijken of de graffiti was verwijderd. Dat was niet het geval. Meneer en mevrouw wisten inmiddels dat ACAB betekent All Cops Are Bastards, een slogan van de zogenaamde Oath Keepers, een Amerikaans rechts-extremistische, vrij gevaarlijke, paramilitaire organisatie van voormalige ordehandhavers.

Het echtpaar maakte via internet melding bij politie. Binnen acht minuten belde politie op, de ordehandhaver begreep wel dat meneer en mevrouw ‘vanwege het verleden bang waren’ en maakte er direct werk van. ‘Kwajongenswerk van hooligans, Ajax-fans.’

De gemeente poetste het elektriciteitshuis binnen een etmaal.

Wat leert ons dit voorval? Dat gewone mensen antisemitisme herkennen; ze weten dat een Mageen David een Joods teken is. In voornoemde situatie herkennen ze zelfs de Jood in hun midden, wat een beetje ‘ mmmm, hoe zal ik het noemen? Risjes? Risjesachtig’ is? Ze handelen vervolgens als omstanders, want meneer moet er werk van maken, de omstanders voelen zich niet aangetast, niet hun zaak. De bekladding is vies en de leefomgeving is vervuild, dat is vervelend maar leidt niet tot actie.

Wij, The Descendants, zijn uitermate geïnteresseerd hoe de NCAB van nut zal zijn bij de bestrijding van een meer dan duizend jaar oud fenomeen, die maatschappelijke kanker. NCAB, ACAB, een cadeautje voor het CJO, doceurtje voor het CIDI, maar die groeiende stapel meldingen en aangiftes slinkt er niet door.

Meneer en mevrouw Descendant hebben ondertussen besloten om de melding om te zetten in een aangifte. Gewoon bij politie. Ja, de stapel groeit verder, maar het is toch de wet die telt, haat zaaien is verboden en opsporingswerk en oordelen is aan het Openbaar Ministerie en de rechter.